Ik schrijf je een briefje

Lieve Yasmine (want zo kende ik jou)

Als jij er niet was geweest...
dan had ik nooit de kracht gehad om te durven toegeven dat ik lesbisch ben
dan had ik nooit Leonard Cohen leren kennen
dan had ik nooit mijn eerste grote liefde leren kennen
dan had ik nooit mijn beste vriendin leren kennen
dan had ik nooit zoveel gehouden van Nederlandstalige muziek
dan had ik nooit zoveel plezier gemaakt op concerten en festivals
dan had ik nooit alle culturele centra in Vlaanderen afgereisd
dan had ik zoveel dingen nooit...

Als jij er niet was geweest had mijn leven er helemaal anders uitgezien.
En nu ben je er niet meer.
Maar ik zal altijd terugdenken aan al die leuke momenten en al die leuke mensen die ik heb leren kennen.
Je muziek deed me lachen, huilen, mn hart sneller slaan, mn hart stilstaan en je raakte me in mn ziel.
Soms leek het alsof ik niet alleen was, want uit jouw teksten bleek dat ik niet de enige was die al die dingen voelde.

Ik zal je nooit vergeten, je blijft altijd in mn hartje en mn hoofd rondspoken bij alles wat ik doe.

Bedankt en mss zien we elkaar ooit wel terug.

Ik ga je missen!!

Liefs

Elien.

Een nieuw verhaal

Druk, druk, druk hebben we het. Dus is er ook niet veel tijd en zin voor een blog. Maar om toch een idee te geven van wat wij de laatste tijd allemaal hebben uitgespookt, hebben we iets gemaakt:

Francesca en KingSize Twixen

Dat is lang geleden... maar vandaag en gisteren hebben we weer heel wat meegemaakt, dus we vonden dat het weer tijd was voor een blog.

Op zaterdag gingen we voor de verandering nog eens naar Yasmine. Maar deze keer werden we vergezeld door Babs en Benny (ons komisch duo). Onderweg was het al een hele belevenis. We hadden namelijk een interactieve tom tom bij, maar soms waren er toch een paar communicatieprobleempjes. We reden bijvoorbeeld recht een doodlopende zandweg in, die de tomtom niet aanwees maar de bestuurder toch inreed. Een half uurtje later kwamen we dan toch heelhuids aan op onze bestemming. Daar hebben we ons voor het optreden nog even vermaakt met de muziek uit de jaren stillekes en een zwevend hoofd (of was het nu toch iemand die de kleur van haar kleren perfect had afgestemd op de gordijnen?)

Tijd om de zaal in te gaan, we zaten zoals gewoonlijk weer perfect in het midden. We hadden daar wel wat last van muizen, katten, ratten en een onzichtbare eerste rol. Yasmine was weer in form, alleen lijkt ze elke keer magerder te worden en sinds gisteren is ze toch ook een beetje kleurenblind (denken wij). In de pauze ging Evelien al een plaatsje zoeken, terwijl Babs en Benny drank gingen halen. Elien kwam van het toilet en zocht Evelien, die ze vond aan de zijde van de vriend van een muzikante. Ze fluisterde: "kun je daar wel bij gaan zitten?" Evelien zei heel droog: "Tuurlijk, ik zit toch al?" Plots hoorden we drrrrrrrrrring en Benny riep: aah mn eiers zijn greet! Teken dus om terug de zaal in te gaan. Voor we het beseften was het tijd voor het laatste liedje. Er werd uit volle borst en van alle kanten mee ge'lalallalalalalaaaa' t Zodat Elien en Evelien meer slappelachaanvallen kregen dan dat ze konden zingen (jammer he)
Achteraf nog iets gedronken en dan op weg naar huis, want de volgende dag hadden we een moord op te lossen.

Vandaag dus...trokken we richting Brugge. Daar kregen we van inspecteur Van Inn te horen dat er een moord was gebeurd en dat hij onze hulp nodig had. We gingen onze documenten ophalen en vertrokken naar de crime-scene, Elien met een Duvel in de hand en Evelien met een sigaret in de mond (op de typische Van Inn manier dus) Maar op de crime-scene viel niet veel te achterhalen, maar we vonden wel een hint voor een andere plaats waar we meer info konden vinden. En jawel hoor daar zat onze eerste verdachte die we konden ondervragen. Hij liet ook iets vallen over een winkel waar we eens langs moesten gaan. En daar vonden we dan de verblijfplaats van onze volgende verdachte die ondervraagd moest worden. Maar onderweg stopten we toch eerst nog even bij het politiebureau waar onze collega's twee verdachten aan het ondervragen waren.

We vielen eventjes uit onze rol toen we door het raam een schoon madam (lees: Maaike Cafmeyer) zagen staan, maar we hadden al snel onze politiepet terug op om verder te werken. Vier uur en vele kilometers later dachten we dat we de dader hadden gevonden. We moesten alleen nog wachten op onze laatste tip om ons vermoeden te bevestigen. MAAR toen we die cruciale tip kregen, viel Evelien weer maar eens uit haar rol voor nog een ander madam (lees: Francesca Vanthielen) Die ons een kaartje gaf en heel lief lachte. Gevolg: de tip is Evelien ontschoten, maar we waagden het er toch maar op. Of we de juiste man achter de tralies hebben gegooid is natuurlijk een andere vraag...want we zijn niet meer gebleven om de ontknoping mee te volgen.

We liepen naar het station en Elien had wel zin in chips, dus in het station aangekomen kocht ze een zakje. Evelien dacht: dan eet ik er toch ook een zakje. Ze koos de automaat naast die van Elien, stak er een euro in en vormde de combinatie van de grills, daar kwam haar zakje en nog één en nog één en nog één... Jackpot!! Eliiiiiieeeeeen!! Dus Elien kwam kijken en zag Evelien op de grond zitten met vier zakjes chips in haar schoot. Evelien keek nog even of er wisselgeld in het bakje lag en zag toen dat er op het schermpje stond: tegoed: 1 euro, "Hey dan probeer ik toch nog een paar knopjes," zei Evelien. En daar kwamen 3 KingSize Twixen één voor één naar beneden vallen. Haar tegoed was nog niet verdwenen (Elien ondertussen al wel) Maar Evelien lustte ook nog wel een Snickers, daarvan kwam er jammergenoeg maar 1 uit en toen was haar tegoed op. Wat jammer nou. Met een zak vol lekkers ging ze Elien zoeken. Die ondertussen al deed of ze Evelien niet kende. Even later zaten ze samen op de trein richting Roeselare.

En nu rijden we richting Antwerpen voor een nieuwe week vol nieuwe avonturen. Dus misschien tot een volgende, misschien ook niet...dat blijft een verrassing.

Zie ik de lichtjes van de Hessenbrug

Het is een schande! Al dagen zeggen Elien en Evelien dat ze dringend nog eens een blog moeten schrijven en nu blijkt dat de laatste op 10 november is geschreven. Verschrikkelijk gewoon. Dus hier komt de update van een maand :p

Even in vogelvlucht de belangrijkste momenten.
15 november: op naar Gent voor de L-day, we hadden er zin in. Maar we zijn van een kale reis teruggekeerd. Of beter gezegd in de Mac Donalds terechtgekomen. We konden om te beginnen de ingang al niet vinden, na een paar keer rondlopen hadden we hem dan toch eindelijk. Binnengekomen betaalden we de ingang en hingen onze jas weg. Toen we de zaal binnenkwamen dachten we eerst dat we bij de bejaardenbingo zaten. De muziek was niet echt ons ding en voor de rest was er niets anders meer dat ons kon boeien. Na wat rondlopen en rondkijken beslisten we dan maar om ons verdriet te vereten in de Mac Donalds en daarna terug naar Antwerpen te keren. Dit was de eerste en laatste keer L-day voor Elien en Evelien.

De vrijdag erna stond de Homotop100 op de agenda. Maar Elien en Evelien hadden geen behoefte aan homo's dus deden ze elk hun eigen ding die avond. Elien trok naar Leuven en Evelien naar Nederland. Deze avond was al heel wat geslaagder dan de L-day.

De maandag erop zaten we in de les en ineens was de leraar weg. Hij was blijkbaar richting wc getrokken en had wat last van zijn darmen want er was een heel bombardement te horen. Gelukkig voor hem hadden maar drie van de zes leerlingen het gehoord. En ja natuurlijk zaten wij daarbij. "Dan ga je die mens toch anders bekijken als je zoiets gehoord hebt," hoorden ze de derde leerling roepen. Gelijk had hij, want voor de rest van de les konden Elien en Evelien zich niet meer serieus houden. Ze schoten voor het minste in de lach.

Die vrijdag was het nog eens tijd voor een feestje. Maar Elien moest die ochtend wel om 8uur opstaan om de boilertechnicus binnen te laten (die trouwens pas om 10u aankwam) Maar vanaf nu zitten wij er wel weer warmpjes bij.
In het begin van de avond stonden we er wat verloren bij, want onze vriendinnetjes hadden afgezegd. Maar na een tijdje kwam er een meisje in een rokje Evelien goeiedag zeggen en een praatje maken. Nog iets later kwam er nog bekend volk bij ons staan. Korte samenvatting van deze avond: de ene was al wat zatter (en stouter) dan de andere. Nu kunt u zelf beslissen wie de ene en wie de andere was. Moeilijk!

De volgende dag trokken we richting Fakkeltheater om met een bevriend koppel een toneelstuk te gaan bekijken. Elien en Evelien waren blij verrast met het grappige verhaal en de nodige zelfspot van dit holebitoneelgezelschap. De muzikale intermezzo's werden verzorgd door een wel heel interessant duo (vond vooral Elien)

De week erna hielden ze het rustig, want er volgde een drukke week.

Op 9 december hadden ze afgesproken met hun homovriend om naar de kerstmarkt te gaan. Surprise surprise: de kerstmarkt stond er helemaal nog niet. Op naar de popi dan maar... 's Avonds was het nog eens tijd voor een beetje cultuur. Dus trokken we naar de Arenbergschouwburg om Sarah Bettens nog eens van dichtbij bezig te zien. Het was de moeite! En wie we in de pauze vonden was ook de moeite! Op weg naar buiten kwamen we namelijk Yasmine tegen (weliswaar in posterversie, maar daarom niet minder schoon)

Woensdag werd Elien uit haar bed gesleurd door Evelien met de boodschap: 'Als je nog een kerstboom wil moet je nu uit je nest komen want die komt hier niet vanzelf binnengewandeld' Dus Elien besloot maar om er eens werk van te maken. De winkel was niet zooo ver, maar toch ver genoeg. Evelien moest hem immers heel die weg dragen. Ondertussen vroegen nog eens twee hollanders de weg aan haar. Ja hoe zou je zelf zijn? Als je iemand ziet rondlopen met een kerstboom in de armen, ga je die toch als eerste de weg vragen?
Uiteindelijk is de boom toch op het appartement geraakt en al zeggen we het zelf, het ziet er heeeel gezellig uit.

Vrijdag trok Elien naar Lint. Nadat ze een uur had staan wachten op haar gezelschap, kon het feestje toch beginnen. De opnames van steracteur sterartiest waren verschrikkelijk spannend, maar uiteindelijk was Elien dolblij dat Deborah toch doormocht naar de volgende aflevering. Evelien zat ondertussen in Nederland voor een griezeltocht.

Vandaag is het zaterdag. En hebben Elien en Evelien beslist dat degene die eerst sterft de andere een teken moet geven als het na de dood leuker is. Zodat de andere dan kan volgen, zelfmoord is natuurlijk heel definitief, daarom moesten ze een duidelijk teken afspreken. Dit is helemaal in orde gekomen. Als je ooit alleen in een kamer zit en je hoort en/of ruikt een scheet, dan is een van ons in de buurt en kan je ons maar beter gezelschap komen houden.

Morgen is het nog eens tijd voor Café de love. Het verslag lezen jullie hier ooit wel, we hopen allesinds dat het even goed wordt als de vorige.

Nogmaals onze excuses, we zullen het (proberen) nooit meer (te) doen.

Leeftijd speelt geen rol ... tenzij je een kaas bent!

Yooooo!

Het is alweer een tijdje geleden, we hebben dus weer veel meegemaakt want we zitten niet bepaald stil!

Laat ons beginnen bij woensdag, het was de verjaardag van een "oude" vriend van de mama van Evelien. Hij kwam dit vieren in Antwerpen dus wij moesten mee en dat vonden we helemaal niet erg natuurlijk want op café gaan met goede reden is eens iets anders :p We begonnen bij het Popi café maar vertrokken daar alweer snel want er waren geen croques uit het vuistje meer.. Twee deuren verder vonden we iets gezelligs waar we wel iets konden eten, dus gingen we daar maar binnen. Na het eten vertrok de mama van Evelien even naar het wc, tien minuten later was ze nog altijd niet terug.. vreemd! Henk vroeg zich af of mama misschien vast zat op de wc.. "maarnee! riep Evelien, ze zal zo wel terug komen!" Ineens werden we afgeleid ene Wouter van idool die daar ineens binnenkwam! Wat leuk zeg! Hij kwam zeggen dat er iemand vast zat in de wc.. oeps! Na wat geklungel met het slot hebben ze haar er gelukkig uitgekregen! Nu is de mama van Evelien een van de weinigen die kan zeggen dat ze gered is door een bv! (ook al had ze dit zelf niet in de gaten :p)

De rest van de week was rustig aan.. beetje relaxen, iets gaan drinken met Patsy en Dookie en een optreden van Eva de Roovere doen, die ons even wilde leren wat een snotvalling is, maar dit wisten wij allang naturlijk!) En toen was het alweer zondag! yes! Tijd voor café de love ;) 's middags moesten we eerst ons partygezelschap wwwwwwwendy van het station gaan halen. Dit deden wij op geheel eigen wijze, namelijk in cognito! Ons haar was al drie dagen niet gewassen dus zo konden we niet over straat natuurlijk! Dit was snel opgelost met een petje en een skimuts, maar dit was nog niet genoeg in cognito dus hebben we onze zonnebrillen en regenbooghandschoentjes ook maar boven gehaald. Ja hoor, zo waren we onherkenbaar en konden we vertrekken. De mensen op straat keken wat raar, hoe zou dat toch komen? :p Eenmaal in het station werden we toch herkend door 2 West-Vlaamse bekenden.. dju toch! We moesten ffkes wachten tot ons gezelschap toekwam, die ons natuurlijk ook direct herkende! Wat deden we toch fout? Wie het weet mag het zeggen.
Dan maar terug naar het appartement, beetje tv gekeken, ons voorbereid met Els de Schepper en Claudia de Breij, frietjes gaan halen, frietjes gegeten, een douche gepakt, eindelijk onze haren gewassen, ons geschminkt en eindelijk waren we klaar om te vertrekken! Oei, we lagen een uur voor op ons schema, wat een wonder! In rood en blauw was er nog niet zoveel volk maar toch al een paar bekenden waar we ons bijgezet hebben. Het feest kon beginnen! Eén voor één kwamen onze vriendjes aan en werd het steeds gezelliger. Maar oh oh wat was het druk en vreselijk warm! Wow en ineens kwam Alexandra Potvin af! Cool! Wow en daar was Truus Druyts ook! Cool! Whaaaa en daar was Yasmine! Nog cooler! Sooooo! En daar kwam Martine Prenen aan! Behoorlijke bv invasie daar! We waren volop aant shaken, praten, drinken, lachen en zo verder toen dat hele bv clubje bij ons kwam staan.. gezellig hoor ;) Elien wist even niet meer waar ze moest kijken! We hebben onze ogen uitgekeken! Iemand die anders nooit danst stond nu te shaken, ze ging op haar knieën voor een bepaald persoon, ze had blijkbaar iets uitgebreid goed te maken en toen ging ze ook nog even laten zien hoe lenig ze is! Haha! En toen Yasmine goeiendag (of op yas haar manier: hello ladies) kwam zeggen en Elien over haar rug aaide was ze helemaal niet meer te houden! Maar goed dat ze niet op een stoel zat! Het was een vreselijk geslaagde avond en om 3u rolden we moe maar tevreden weer buiten!

Voor vandaag hadden we het goeie plan om een uitstapje te doen, het is tenslotte een vrije dag, dus waarom niet? En wat doe je op een vrije dag? Naar de boekenbeurs natuurlijk! Helaas waren Elien en Evelien niet de enige die dit plan hadden. Wat een hel! Bloedheet daarbinnen en veels teveel mensen! We hebben een rondje gelopen, Pasmans gezien! Jambers gezien! (die zijn ogen niet van Elien kon houden.. ofja van haar Marlies Dekkers decoleté :p) en nog een hele hoop andere schrijvers waar we het bestaan niet vanaf wisten. Na een klein uurtje stonden we weer terug buiten en vertrokken we gillend naar huis! Genoeg avonturen voor even!

Tot de volgende!

Hoe doen die dat?

Elien en Evelien kwamen rond 22u30 eindelijk terug aan op de Hessenbrug na een avondje school en een stevige wandeling. Evelien vroeg zich af of ze nog iets moesten kopen om te eten in de nachtwinkel, maar Elien zei dat er nog wel eten genoeg was. Even later zaten ze in de zetel voor de tv, allebei iets te eten en ze begonnen zich vragen te stellen. Iedereen bleef hen maar zeggen dat ze meer moesten eten, want dat ze veel te mager waren. Dus begonnen ze een onderzoek.

Na wat googlen en opzoeken op de site www.mappy.be, kwamen ze tot de vaststelling dat ze die avond 5 kilometer gewandeld hadden en dat ze daarmee ongeveer 220 kcal hadden verbrand. Elien had onderweg een snickers cruncher gegeten en Evelien twee mueslirepen ... bleek dat ze die onderweg al helemaal terug verbrand hadden. Niet moeilijk dus dat ze niet aankwamen, dus stopten ze nog wat eten in hun mond en keken verder tv.

En nu hebben ze Claudia de Breij opgezet, klaar om eens goed te lachen en binnen een uurtje en een half hun bed in te duiken. Want morgen hebben ze weer een drukke dag voor de boeg.

Kann bei übermässigem verzehr abführend wirken

Jaja daar is ie weer!! Een nieuwe blog!

Een nieuwe week, dus Elien en Evelien kwamen vol goede moed naar Antwerpen! We waren op het appartement aangekomen en hadden honger. Maar zoals gewoonlijk was er niet veel in huis.. Elien dacht; je moet je redden met de middelen die je hebt dus voor haar werd het een broodje met bbq-ham chips.. want ja, ham kan toch ook op een broodje gaf ze als uitleg toen Evelien wat raar stond te kijken. Nouja, ze heeft er geen indigeste aan overgehouden dus het zal wel goed zijn. Daarna op naar school, we waren nog maar net de straat uit of er kwam een redbull auto aangereden met twee mooie meisjes erin :p Ze stopten en vroegen of wij misschien een blikje redbull wilden. Natuurlijk riep Evelien, dat kunnen wij goed gebruiken op school! En zo liepen wij verder met een blikje redbull want helaas, het gaf ons geen vleugels!

De dag erna hadden we een date met Patsy in het popi café. We hadden chance met onze bussen dus we waren mooi op tijd.. (wat niet van Patsy gezegd kon worden) Hij kwam iets later aanwaaien. Wij waren net bezig een croque uit 't vuistje aan het eten en zien eten doet eten, dus Patsy bestelde zich ook maar een croqueske. Wat gebabbeld en gedronken en anderhalf uur later was het alweer tijd om boodschappen te gaan doen. We namen afscheid en vertrokken naar delhaize. Omdat het zo koud was besloten we de rest van de dag binnen te blijven. Dikke sokken aan, verwarming vollen bak en we konden er weer tegen.

Ondertussen was het half elf toen Evelien vroeg; "is het erover om nu al te gaan slapen?", waarop Elien zei; "ja, als je moe bent moet je gaan slapen", "maar ik ben niet moe, ik verveel mij gewoon" zei Evelien. Tja.. wat nu gedaan? Elien verveelde haar ook soortement de tering dus besloten we om wat avondgymnastiek te gaan doen. Evelien lag al bijna in een spagaat toen Elien riep; "nee zot! eerst opwarmen!" Oke, rondjes lopen dus.. maar omdat het buiten zo koud was moesten we dit noodgedwongen binnen doen. We hebben al het stof in het appartement verplaatst en alle hoeken van de kamers gezien op looptempo. De spieren waren goed opgewarmd dus konden ze eraan beginnen. Allerlei lenigheidsoefeningen, de een kon dit al wat beter als de ander, armspieroefeningen met gewichtjes en daarna onze lachspieren trainen met Claudia de Breij.

En dan was het alweer woensdag, Evelien had zich een uurtje vergist en stond dus een uur te vroeg onder de douche. Ze besloot dan maar om Elien te vroeg wakker te maken. Ze vloog de douche in en toen ze helemaal klaar was vertelde Evelien dat ze eigenlijk een uur te vroeg waren, Elien bleek dit niet eens gemerkt te hebben. Elien vroeg; "los, dotje, staart of vlecht?" Waarop Evelien zei; "kweetnie" en ze draaide zich weer om. Op naar Wilrijk dan maar. Toen we twee uurtjes en een belegd broodje later weer terug in Antwerpen waren kregen we telefoon dat we in de Popi verwacht werden.

Na ons popi bezoek stortten we ons op de meir: eerst naar de saturn waar Elien een dvd+cd van P!nk vond. (de cd had ze al, maar Evelien heeft zich opgeofferd om die dan maar over te kopen, ze is echt te goed voor deze wereld) Volgende missie: make-up en sieraden vinden om onze outfit voor zaterdag af te maken. Na 80 winkels hadden we eindelijk gele, roze en paarse oogschaduw, gele nagellak en een regenboogarmband gevonden. Moe maar voldaan vertrokken we richting delhaize om onze broodnodige etenswaren in te slaan. Toen we daar buitenkwamen was het tijd voor een korte rustpauze waar we aangesproken werden om een wafel te kopen van iemand die gedoopt werd. Nou vooruit dan maar dacht Evelien en ze kocht er 2.


Nu zitten we ons in de klas te vervelen omdat we kei goed zijn en allang klaar met de gegeven opdracht. Gezellig hoor.. wij houden ons nog wel even bezig.

Ohja, zie hier wat wij moeten maken in de les ;) (klik op een deurtje, zeg 3x klop en het gaat open!)

Tot de volgende!

Evelien haar "huis"



Elien haar Casa Rosa