Het is een schande! Al dagen zeggen Elien en Evelien dat ze dringend nog eens een blog moeten schrijven en nu blijkt dat de laatste op 10 november is geschreven. Verschrikkelijk gewoon. Dus hier komt de update van een maand :p
Even in vogelvlucht de belangrijkste momenten.
15 november: op naar Gent voor de L-day, we hadden er zin in. Maar we zijn van een kale reis teruggekeerd. Of beter gezegd in de Mac Donalds terechtgekomen. We konden om te beginnen de ingang al niet vinden, na een paar keer rondlopen hadden we hem dan toch eindelijk. Binnengekomen betaalden we de ingang en hingen onze jas weg. Toen we de zaal binnenkwamen dachten we eerst dat we bij de bejaardenbingo zaten. De muziek was niet echt ons ding en voor de rest was er niets anders meer dat ons kon boeien. Na wat rondlopen en rondkijken beslisten we dan maar om ons verdriet te vereten in de Mac Donalds en daarna terug naar Antwerpen te keren. Dit was de eerste en laatste keer L-day voor Elien en Evelien.
De vrijdag erna stond de Homotop100 op de agenda. Maar Elien en Evelien hadden geen behoefte aan homo's dus deden ze elk hun eigen ding die avond. Elien trok naar Leuven en Evelien naar Nederland. Deze avond was al heel wat geslaagder dan de L-day.
De maandag erop zaten we in de les en ineens was de leraar weg. Hij was blijkbaar richting wc getrokken en had wat last van zijn darmen want er was een heel bombardement te horen. Gelukkig voor hem hadden maar drie van de zes leerlingen het gehoord. En ja natuurlijk zaten wij daarbij. "Dan ga je die mens toch anders bekijken als je zoiets gehoord hebt," hoorden ze de derde leerling roepen. Gelijk had hij, want voor de rest van de les konden Elien en Evelien zich niet meer serieus houden. Ze schoten voor het minste in de lach.
Die vrijdag was het nog eens tijd voor een feestje. Maar Elien moest die ochtend wel om 8uur opstaan om de boilertechnicus binnen te laten (die trouwens pas om 10u aankwam) Maar vanaf nu zitten wij er wel weer warmpjes bij.
In het begin van de avond stonden we er wat verloren bij, want onze vriendinnetjes hadden afgezegd. Maar na een tijdje kwam er een meisje in een rokje Evelien goeiedag zeggen en een praatje maken. Nog iets later kwam er nog bekend volk bij ons staan. Korte samenvatting van deze avond: de ene was al wat zatter (en stouter) dan de andere. Nu kunt u zelf beslissen wie de ene en wie de andere was. Moeilijk!
De volgende dag trokken we richting Fakkeltheater om met een bevriend koppel een toneelstuk te gaan bekijken. Elien en Evelien waren blij verrast met het grappige verhaal en de nodige zelfspot van dit holebitoneelgezelschap. De muzikale intermezzo's werden verzorgd door een wel heel interessant duo (vond vooral Elien)
De week erna hielden ze het rustig, want er volgde een drukke week.
Op 9 december hadden ze afgesproken met hun homovriend om naar de kerstmarkt te gaan. Surprise surprise: de kerstmarkt stond er helemaal nog niet. Op naar de popi dan maar... 's Avonds was het nog eens tijd voor een beetje cultuur. Dus trokken we naar de Arenbergschouwburg om Sarah Bettens nog eens van dichtbij bezig te zien. Het was de moeite! En wie we in de pauze vonden was ook de moeite! Op weg naar buiten kwamen we namelijk Yasmine tegen (weliswaar in posterversie, maar daarom niet minder schoon)
Woensdag werd Elien uit haar bed gesleurd door Evelien met de boodschap: 'Als je nog een kerstboom wil moet je nu uit je nest komen want die komt hier niet vanzelf binnengewandeld' Dus Elien besloot maar om er eens werk van te maken. De winkel was niet zooo ver, maar toch ver genoeg. Evelien moest hem immers heel die weg dragen. Ondertussen vroegen nog eens twee hollanders de weg aan haar. Ja hoe zou je zelf zijn? Als je iemand ziet rondlopen met een kerstboom in de armen, ga je die toch als eerste de weg vragen?
Uiteindelijk is de boom toch op het appartement geraakt en al zeggen we het zelf, het ziet er heeeel gezellig uit.
Vrijdag trok Elien naar Lint. Nadat ze een uur had staan wachten op haar gezelschap, kon het feestje toch beginnen. De opnames van steracteur sterartiest waren verschrikkelijk spannend, maar uiteindelijk was Elien dolblij dat Deborah toch doormocht naar de volgende aflevering. Evelien zat ondertussen in Nederland voor een griezeltocht.
Vandaag is het zaterdag. En hebben Elien en Evelien beslist dat degene die eerst sterft de andere een teken moet geven als het na de dood leuker is. Zodat de andere dan kan volgen, zelfmoord is natuurlijk heel definitief, daarom moesten ze een duidelijk teken afspreken. Dit is helemaal in orde gekomen. Als je ooit alleen in een kamer zit en je hoort en/of ruikt een scheet, dan is een van ons in de buurt en kan je ons maar beter gezelschap komen houden.
Morgen is het nog eens tijd voor Café de love. Het verslag lezen jullie hier ooit wel, we hopen allesinds dat het even goed wordt als de vorige.
Nogmaals onze excuses, we zullen het (proberen) nooit meer (te) doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten